Netgedichten

netgedicht (nr. 36.512):

Zielenrust

als een ziel
zich aan
de winter schenkt
is dat slechts schijn

als zij even
onzichtbaar wenkt
lijkt het sterven

doch ze draagt
in duisternis
dolende pijn

Zie ook: http://blog.seniorennet.b.../julius_dreyfsandt_zu_schlamm/

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 9 december 2010

Geplaatst in de categorie: emoties

pijn

3.4 met 11 stemmen

502

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

katty, 14 jaar geleden

Het is de Ziel die steeds in rust kan wezen, zij zelve heeft naar niets te streven. In haar alomwetendheid is zij het die ons keer op keer met haar diepe wijsheid verblijdt... Het is ons denken en ons hart dat ons zo kan bezeren...Graag gelezen...

amanda malinka, 15 jaar geleden

ja...alleen zoals een dichter het zou kunnen zeggen...

nonna, 15 jaar geleden

Ons lichaam is als het ware een tijdelijk omhulsel om te kunnen functioneren in deze wereld.
Wat er werkelijk toe doet is de ziel van de mens, dat is de ware persoon die in het lichaam huist.
De ziel maakt ons tot wat wij zijn.
Zielstrelend deze woorden!

ingridvoerman, 15 jaar geleden

Heel intens, voelbaar de emotie bijzonder mooi geschreven.

Geef je reactie op deze inzending: