Netgedichten

netgedicht (nr. 37.893):

welkom

ik kom slechts
om te gaan, mag even op de drempel zitten,
leven in iedere taal, misschien één tel
een glimp of een glinster
van die ene oceaan die ik niet
in de werkelijkheid kan thuisbrengen
maar die een anker uitwerpt
rondom huizen, wolken, bomen,
verleiding en schuimende geschenken

soms vervaagt
de deur tot een onbereikbaar eiland, hoor ik
een stervensroep als een schouderkloppende
schaduw op het water
tot jij mij weer verder stuurt, voorbij
het zachte vraagteken dat zich
als een golf omhoog werpt en alle zinnen
vult met wakkerend zout

tijd is niet meer dan een ontmoeting
het vruchtbaar beminnen of verloochenen
van iedere dwaasheid tussen wijzers

vrij om in te schuilen of naar te groeten
waarin jij mijn hand vasthoudt
en misschien ik de jouwe

Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=jt4ekZ7kNwg

Schrijver: kerima ellouise, 27 februari 2011

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

welkom

3.7 met 24 stemmen

409

Er zijn 12 reacties op deze inzending:

katty, 14 jaar geleden

De inhoud van de tijd in golfbewegingen,tot soms verdrinken toe. Zo lang het water en de tijd bewegen is er leven...

Quicksilver, 14 jaar geleden

De manier waarop jij iets overbrengt in een gedicht, vind ik echt super mooi. Heb het gedicht wel een paar maal hardop gelezen, wat een klasse!

pama, 14 jaar geleden

Elk uur jagen de wijzers op elkaar, ongeacht hun grootte om van de tijd te winnen, vervalt het licht en schaduw tot één geheel om elkaar in luttele tikken te beminnen. Mooi geschreven Kerima.

LadyLove, 14 jaar geleden

Ra ra ra wie ben ik. Prachtig stuk Poëzie dat ik graag las Kerima.

AstridV, 14 jaar geleden

Jouw woorden vullen zinnen om voor even in te schuilen, te leven...in een glimp van die glinsterende taal en tijd te zien als een ontmoeting ...prachtig, weer!

Martien Montanus, 14 jaar geleden

Hand in hand....mooi Kerima!

elze, 14 jaar geleden

de schrijver schrijft en ik bemin het dansen van deze letters op dit kwetsbaar wit papier, schitterend.

Enes Tiric, 14 jaar geleden

Weer een geweldig stukje poëzie, Kerima...
Klasse!

Irmlinda de Vries, 14 jaar geleden

Binnen de vergankelijkheid der dingen hechten we ons om ons vervolgens weer te onthechten, als eb en vloed. Mooi schrijven, Kerima!

claire, 14 jaar geleden

In het gaan blijft de herinnering komen, tonend in de herkenning. 't is compleet en prachtig.

wietaert, 14 jaar geleden

heerlijkheid, zulks te mogen lezen. in de hoop dat ik je hand mee mag ondersteunen bij het schrijven.

amanda malinka, 14 jaar geleden

Mooi Kerima.

Geef je reactie op deze inzending: