Netgedichten

netgedicht (nr. 38.038):

spitzen

langs de koude deuren van een winterdag
danst lentelust haar onbevangen dromen;
buitenbeentjes spelen mee

nu zelfs de knoppen trager openen
vergeet ik, dat het naseizoen al ouder
tussen bomen zweeft, er leeft al zoveel meer
dan dagenlang geleden

moegestreden huilt de wind
een klaaglied voor mijn zomerkind

morgen, als de zon verschijnt
verdwijnt de dwaze glimlach van een stukgevroren sloot
het water telt zijn schittering en maakt
mijn spiegelbeelden groot

.