Netgedichten

netgedicht (nr. 38.302):

Schrander dier?

Verlaten dier, treedt
uit je schaduuwen,
wat zit je nog
te mijmeren hier,
er is brood, er zijn spelen,
loop niet in dood in je
levensspoor je lot achterna,
je verlangen versleten
tot schrander dier.

Het is om even hoe je
mag heten, toch
zal ik je strelen, om
zovele dromen met je te
delen, de zwakheid
van je kracht, tot mij zal
blijven spreken, tot je
droeve ogen zullen breken,
in een morgen of in de pels
van een nieuwe nacht.

( Saudade 2, groet uit Lissabon )