er wonen spotvogels in het zand

ik leg ogen apart
los van hun lichaam, los van mijn eigen weg
een ogenblik kijken ze me aan

is het een teken zoals een zwarte veeg
dat mij overbodig maakt

is het hier, tussen zaadlozers
en woordvluchtigen, tussen losgetornde liefde
en verdampte voltooiing

dat gezichten zonder weelde
uit het landschap vallen

naakter dan hun trekken
ooit zullen zijn

met scherpe vleugels

heb ik je ooit beledigd, vraagt hij
met beide handen

ik draai me om
en drink woestijntranen





* n.a.v. "Op zomaar een zondag"
poëzienamiddag, 15 mei 2011
Hombeek (B)

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 17 mei 2011

miemakehotmail.com

er wonen spotvogels

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 18 stemmen 365