Netgedichten

netgedicht (nr. 39.478):

Verdwenen tijd

Als het leven op zich
zich vertakt
in levens
op afroep gespeeld
automatisch, bedreven

ruist onderhuids
onbestemd
een gevoel
overstemmend de stilte
van zwijgend verleden
buigend
naar beelden,
uitgelicht
achtervolgd door
het mysterieuze

komt de overkant
langzaam in zicht,

begint
in het beeld
van een tuin vol licht
het spelende kind
te herleven.

Geschreven bij het gelijknamige boek van Thomas Verbogt.