een gedicht
ik had je gisteren willen geven
hoe mooi het was,
hier gisteren
bij mij
een hemel zwaar van
regen
niet bij mij
aan jou mijn vergezichten schrijven
waartussen stadjes liggen
ingepakt
met jou verdwalen in mijn woorden
eeuwen voelen door een kleine stad
en vertellen hoe de mensen daar
vreugde en leed beleefden
bij het haventje gezeten
waar "Dokter Pulder zaait Papavers"
tot leven kwam
je door mijn tranen heen
beschrijven
dat ik een verliefd stel
arm in arm zag lopen
en dacht
zou ooit een vrouw
mij nog weer zo de adem benemen
door haar geur, kleur en pas?
*duo-gedicht met benvenuto*
Inzender: annabel, 23 juni 2011
Geplaatst in de categorie: emoties