Netgedichten

netgedicht (nr. 39.906):

Zij

heb haar in de armen
ze is nog vreemd
probeer een blik te vangen

ik ben een schim
ze is wat van de eeuwigheid
ontheemd

ik draag enkel, voel
weet niet wat
en denk, wat is ze ver
zo onbewust

kan ik al mijn stem
laten horen

zal zij mij nog kennen,
als het ooit later is
ben ik er dan om te verwennen
op het pad naar zonnegloren

misschien ervaart ze ergens
dat ik haar soms
in slaap heb gekust

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 8 juli 2011

Geplaatst in de categorie: kinderen

baby

4.6 met 20 stemmen

709

Er zijn 14 reacties op deze inzending:

katty, 14 jaar geleden

Zonder woorden , een warm gevoel waar ook een schaduw over hangt van een brug in tijd en misschien latere herinneringen.

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden

Zij tekent een gouden randje naar de toekomst.
Een te geven, ontvangen wederzijds geluk. Allerliefst gedicht.

lijda, 14 jaar geleden

zo ver... zo onbewust....toch voelbaar de wederzijdse liefde.

nonna, 14 jaar geleden

`Zij` boft maar!

amanda malinka, 14 jaar geleden

Touch....ik geniet, kijk toe en voel..

Adeleyd, 14 jaar geleden

Ontroerend-mooi! Wat ben ik blij dit nu te mogen lezen.

annabel, 14 jaar geleden

Ohhh, wat is dit mooi!!Genoten van dit "vingertoppengedicht"

jan haak, 14 jaar geleden

Hoe groot liefde voor zoiets klein kan zijn...

kerima ellouise, 14 jaar geleden

zij, ja zij, zal zich later koesteren in dit warmprachtige gedicht van haar trotse opa!

Rudolf, 14 jaar geleden

Een parel van een gedicht (en kind).

Coby Poelman-Duisterwinkel, 14 jaar geleden

Vol ontroering gelezen. Een schitterend gedicht!

marije Hendrikx, 14 jaar geleden

o wat zal ze dat mooi vinden als het ooit later is....

anny, 14 jaar geleden

heel ontroerend mooi

Martien Montanus, 14 jaar geleden

Om op handen te dragen zo mooi!

Geef je reactie op deze inzending: