Netgedichten

netgedicht (nr. 40.061):

Stroom door je longen

Bekers aan de overkant
gevuld met liefdeswater
tot de offer randen.

Door gouden regen
in jouw spoor gekomen,
geen tegenliggers.

Het paradijs is niet af
als er een mens is die lijdt,
ontdaan van angsten.

Vleugels van zilver
beelden ontwaken, eeuwenoud,
volg ik lichtgeraakt.

Gebroken kristal,
puzzel herschikt haar scherven,
uit beide ogen.

Getroost door winden
wanneer zij hun woorden wegen,
als vondelingen.

Maak geen woorden vuil,
reinig snaren van je adem,
trommels van stilte.

In mijn vissenkom
van zondvloed met z’n grenzen,
zonder ademnood.

Stroom door je longen,
naar de kamers van het hart,
wees toegankelijk.