Netgedichten

netgedicht (nr. 40.090):

Pokkenprik

Zelfs de oude zaagmachine
hapert bij de rauwe aanblik
van jouw bleek gespleten handen

liggend in de doodscabine
met schouders zonder pokkenprik
tonen nagels rauwe randen

ik voel ineens hoe prikkeldraad
onze vlieger uit de lucht sneed
toen we onze klos verloren

je haalt me binnen en geeft raad
bij alles wat ons samen speet;
door jouw dood ben ik herboren.