Netgedichten

netgedicht (nr. 40.619):

Heen en weer

Van hier heb ik zicht op de overkant,
niet meer dan vage contouren.
Ik weet niets uit eerste hand,
alleen de plek waar ik nooit was
kan me kennelijk vervoeren.

Het beloofde land is mooi
omdat het onzichtbaar is.
Gehuld in altijd zomerse tooi,
als fantasierijke belevenis.

Ik laat me gaan, met de stroming mee.
Het lijkt er op
dat ik altijd onderweg ben, over zee.