Willoos water,

Uit de cocon en vaak
verpoppen vlinders zich
in verwijzing naar het doel
als intrede van de winterslaap.

Ik waak in een berg
van witte watten, waar
de zon door straalt en de
frisse wind mij binnenhaalt.

Als een klimmer, die zwemt naar
de top, in de zoete weelde
bovenkomt, ik ontwaak, verstomd
die de diepe nacht met mij deelde.

Uit een pastellen melodie
is iets wezenlijks verschoven
het lijf is verwaaid als geheim,
ik dein open als een symfonie

Uit geborgenheid, tevreden
ik laat me vloeien, willoos water
langs de beschoeiing van de tijd,
vraag me niet meer waarheen.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 30 september 2011

pamapoemskpnmail.nl

Beschoeiing van de t

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 8 stemmen 195