Netgedichten

netgedicht (nr. 41.085):

Ineens weet ik het niet meer

De dag komt op met heel veel vragen
en onzekerheid, waar is de rust gebleven?
De twijfel neemt nu alle plaats in, stroomt
als melk naar de bodem van de zee

en verbergt zo alle dieren, alle leven.
Het is of ik plots blind ben, enkel nog
kan tasten om een heel klein beetje
weg te vinden, strompelend en dwalend.

De zomer is vergaan, de bomen kleuren
tot goud en geel, maar vallen vol van
weemoed die de lucht zelfs kleurt tot
grijs en somberheid. Ik weet het niet,

niet meer.