Netgedichten

netgedicht (nr. 41.515):

De dag gaat haast niet meer open

De dag gaat haast niet meer open, de uren
zijn lang en de mensen haastig op weg
om vlug weer thuis te zijn, de warmte in,
het licht tegemoet. Toch blijft er iets

van verlangen. Iets wat niet te benoemen
is. Rorate gaan we weer zingen en
groene takken in huis halen om tot een
krans te vlechten. Misschien komt er

ook wat meer warmte in de harten,
wat geduld en stille verdraagzaamheid,
ondanks de gure wind. Hoop is niet te doven.

Gelukkig maar want we zijn toch mensen
onderweg, steeds weer uitkijkend naar vrede.
Rorate, open u hemel, voor ons diepe verlangen.