Netgedichten

netgedicht (nr. 43.244):

Op de aftiteling

ik heb ze allemaal
een hand gegeven in
de rollen van hun leven

zag hun namen
op de aftiteling en wist ineens
waar het eigenlijk om ging

zij speelden mijn bestaan
waarin ik kon staan en gaan
waarheen ik wilde

nooit heeft iemand
het doek laten vallen
mij de echte wereld laten zien

ik was geen acteur
beleefde deze schijnvertoning
als een koning

pas na het laatst applaus
en ik alleen was op de set
kwam het besef ik ben de marionet

het echte leven is voorbij gegaan
mijn film flopte
zij kenden mij niet eens bij naam