Netgedichten

netgedicht (nr. 43.478):

steenvrouwe

ze gaf me Engeland en meer nog
kreeg ik paarse prikkels
in een rode lach en voelde ze
de maan

-ik bladerde-

vond warme steen -en zag
het alziend oog zomaar langs de weg

wit water zuiverde een klankschaal
tot haar schone toon
me toezong van haar elfenwoon
ze glimlacht
rond mijn kaken

in de tussenwereld woont
mijn hart en ook mijn hoofd zal daar
geraken

met liefs voor Amethist