Netgedichten

netgedicht (nr. 43.597):

Mijn Vriend zijn vrouw in haar laatste dagen.

Mijn Vriend is de wereld
en waarom zijn vrouw in haar laatste dagen
niet dat kleine beetje respect kreeg
waar ieder mens recht op heeft.

Nog een jaar te leven,
maar misschien ook minder

Dat kleine beetje respect
waar een mens,
ieder mens recht op heeft.

Zou je denken.

In haar stervensdagen volkomen genegeerd.
Genegeerd door een zuster
in een zorghotel
die voor doktertje gaat spelen

Welnee, U bent helemaal niet terminaal!

Hoezo longkanker, botkanker en ook nog
vijf gezwellen in Uw hoofd?

De dokter kan wel zoveel zeggen:

maar U gaat maar gewoon,
net als de anderen op de stoel-po

Ja hallo, ik heb er niets mee te maken
dat U door Uw ziekte

inmiddels
linkszijdig verlamd bent

en intussen
al niet meer kunt lopen!
Ik zet Uw boterham gewoon op de tafel,
het is nog geen zes meter van U vandaan
En Uw zoon zal U straks wel verschonen,
vast wel

Ik heb nog wel meer te doen:
er zijn hier nog honderd anderen!

Ze was ooit een sterke vrouw,

een echtgenote,
een moeder,
een Oma,
een maatje,
een levensgezellin.

Weet iemand waarom
mijn Vriend zijn vrouw in haar laatste dagen
niet dat kleine beetje respect kreeg
waar ieder mens recht op heeft?