Netgedichten

netgedicht (nr. 44.504):

DE DAG

Frisse morgenzon
brengt door het bos lichtvlekken
vol zacht gesprankel,
die als een smidsvuur wekken:
nieuwe daagse bezigheid!

Late meimiddag
hangt loom lichtgrauw om huizen
dichtbij de bosrand:
stille gemoedelijkheid,
die heel de wereld verzacht.

Bij het boscafé
geeft een reusachtige eik
koelte tot denken;
mocht de oude druïde
hier zijn wonderdrank brouwen...

't Ochtendgloren glimt:
een dag begint, gelijk aan
alle andere,
maar bewaart weer als altijd
ongekende pracht of smart.