Netgedichten

netgedicht (nr. 44.758):

Verloren lopen

Verloren lopen op de heide, ongeweten
dezelfde weg een tweede keer gegaan.
Is zo ons leven soms ook niet: herhaaldelijk
weer fouten maken, dwaas zijn, ongeduldig?

We dolen en we zoeken, trachten te verstaan
hoe anderen in eigen wereld leven, want
iedereen bewoont dezelfde aarde maar
heeft eigen denken, voelen, streven

en niemand weet ten volle wie die ander is, ja,
kent zichzelf niet eens en ziet maar beelden
geschapen door de eigen nood en het verlangen.

Maar kunnen we wel anders dan aan beelden
blijven hangen? Komen we ooit los uit zoeken
naar de zin? Want iedereen vult die op eigen wijze in.