Netgedichten

netgedicht (nr. 45.706):

draagmoeder

ik zie een vrouw
haar kleren zwaar van vruchtloos water
aan haar slippen hangt verlangen

elke vinger draagt de namen van een kind
dat langverwacht haar liefde vindt
doch nooit geboren uit haar schoot verdrinkt
in pijn

“het heeft zo moeten zijn” zegt ze
en kijkt voorbij vandaag

haar handen strelen graag de haren van haar grote wens
het adoptief gekoesterd mens geborgen
op haar schoot

haar hart is groot en spreekt
in duizend talen