Netgedichten

netgedicht (nr. 46.929):

Winterwandeling

Strak en rimpelloos licht nu de vlakte
waar golfjes kabbelden weleer
zilveren vissen sprongen over oppervlakte
rietkraag golfde langs oevers van ’t meer.

Bewegingloos staan nu de populieren
in rijen langs de waterkant
terwijl hun witte kruinen sieren
stille contouren van het achterland.

De velden met witte deken toegedekt
in serene zonnegloed gehuld
tot aan de horizon uitgestrekt
als blinkend decor verguld.

Gedachteloos loop ik door het veld
genietend van heel de natuur
verder niets dat voor mij telt
als deze schoonheid fris en puur.