Een donkere streep
heb op de klif gestaan
zag in de diepte
het water schurend
langs rotsen gaan
het trok me aan
overwoog om te springen
de woeste stroming op
eigen kracht te verslaan
zag de horizon
als een donkere streep
iets in me zei dwingend
maak je gereed
heb me omgedraaid
naar het licht van de zon
haar warmte verhinderde
dat ik toen sprong
Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl
Schrijver: wil melker, 7 april 2013
ziggo.nlGeplaatst in de categorie: liefde
leven 5.0 met 3 stemmen 
137
137
Geef je reactie op deze inzending:
gestaan, maar in andere nabije omgeving.
Gelukkig is er warmte, voor de mensen, in vele
vormen. De warmte en goedheid uit dit gedicht,
stromen in mijn geest!