inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 48.030):

Mijn buurman.

Loopt mijn buurman de straat op naar de man,
een overbuurman, een buitenlander,
met een huilende, nee, hysterisch gillende vrouw achter zich aan
"Geef terug roept, smeekt ze!"

Nu ziet mijn buurman dat de man een kindje,
paar weken oud,
in zijn armen houdt.
Echtelijke twist, gevalletje van pesten

Mijn buurman spreidt zijn armen
en roept hen beiden, brengt hen bij elkaar met zijn handen,
en zegt dat ze lief voor elkaar moeten zijn.

De buitenlander scheldt z'n vrouw uit voor hoer
Mijn buurman zegt dat ie dat niet mag zeggen,
en dat het niet waar is.

Een andere overbuurvrouw schiet nu ook te hulp,
mijn buurman kan weer naar binnen.

Er word op straat nog gegild door de jonge moeder
dat ze elke dag klappen krijgt
De toegeschoten buurvrouw kan dat beamen,
ze hoort het elke dag, door de muren heen.

Mijn buurman, één meter negentig lang,
vijf en tachtig kilo schoon aan de haak,
schoenmaat zesenveertig,
handen als kolenschoppen,

eenmaal terug in zijn huis
kijkt naar zich zelf
in de grote de spiegel in de gang

terwijl hij staat te huilen als een klein kind.


Zie ook: http://www.zeelandnet.nl/...ata/flappie/index.php?pagina=1

Schrijver: Peterdw., 9 mei 2013


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.3 met 6 stemmen aantal keer bekeken 610

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Petra Hermans
Datum:
9 mei 2013
Email:
worldpoet546live.nl
Achter woede en haat, zit veel pijn, verdriet en
onbegrip. Waarom niet eerst de machteloze tranen
laten stromen, in plaats van alles op te laten
lopen tot zinloos geweld? Waarom doen alsof?
Naam:
Lautje
Datum:
9 mei 2013
dat is pas hartzeer, dank voor je inzicht
Naam:
Alexander Peters
Datum:
9 mei 2013
Geweldig. Leest als een bulderende trein!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)