inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 48.078):

Avond

Het kost haar moeite, maar zij staat,
door ’t open raam hoort zij een vogel zingen,
de dag ging zoals zo vele gingen,
kinderen fietsen lachend door de straat.

Geen mens kwam even langs voor praat,
de dagen slijten met herinneringen
aan kinderen die hun eigen pad opgingen,
de klok tikt door, het wordt al laat.

Een schaduw trekt over haar gelaat,
wolken die de zon verdringen,
alleen nog foto’s die haar omringen,
de dagen gaan in eendere regelmaat.

Een zomer die verloren gaat,
de zon gaat onder, het wordt al laat…

Schrijver: Jean Arnou, 13 mei 2013


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 246

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Imiza
Datum:
15 mei 2013
monotone regelmaat van leven en rijm prachtig!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)