Avond
Het kost haar moeite, maar zij staat,
door ’t open raam hoort zij een vogel zingen,
de dag ging zoals zo vele gingen,
kinderen fietsen lachend door de straat.
Geen mens kwam even langs voor praat,
de dagen slijten met herinneringen
aan kinderen die hun eigen pad opgingen,
de klok tikt door, het wordt al laat.
Een schaduw trekt over haar gelaat,
wolken die de zon verdringen,
alleen nog foto’s die haar omringen,
de dagen gaan in eendere regelmaat.
Een zomer die verloren gaat,
de zon gaat onder, het wordt al laat…
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid