inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 48.081):

Het verbrijzeld aangezicht der liefde

Het licht wat ooit nog fonkelde
de warme taal van het gelaat
krimpt ineen en zwijgt

De dode die niet op wil staan
De kiemkracht die op sterven staat
De onschuld die verdwijnt

De traanval glooit de wangen nat
en sluit de lippen kronkelend
om wat eens is geweest

Nu waanzin mij hier achterlaat
het breekpunt mij door midden zaagt
verlies ik lijf en geest

Met een verbrijzeld aangezicht
de koortsdroom die jouw beeld vervaagt
de zweer die niet geneest

bouw ik een brug naar niemandsland
de pijler die het offer draagt
naar liefdes paradijs

... Foto: Irmlinda de Vries, 2012 ...

Schrijver: Irmlinda de Vries, 13 mei 2013


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 490

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
kerima ellouise
Datum:
17 mei 2013
een brug van woorden waarin kracht en verdriet zich vermengen...Mooi!
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
16 mei 2013
Aandoenlijk gedicht, maar zo mooi.
Naam:
Pama
Datum:
14 mei 2013
In elk verlangen ligt een offer. Mooi gedicht.
Naam:
Hanny van Alphen
Datum:
14 mei 2013
Een goed werk en die lidwoorden geven snelheid en kracht wanneer je het voordraagt.In dit geval geeft DE dus meerwaarde aan het werk. Heel goed!
Naam:
switi lobi
Datum:
14 mei 2013
Irmlinda, een compliment voor dit aangrijpende gedicht.. prachtig!

Kleine noot: Misschien iets minder het woordje 'de' gebruiken?
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
13 mei 2013
ontroerend pijnlijk mooi gedicht.
Naam:
Thomas Koppelaar
Datum:
13 mei 2013
Email:
thomaskoppelaaryahoo.com
Aangrijpende taal in een toch hoopvol eindigend gedicht, Irmlinda.
Indrukwekkend !

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)