Netgedichten

netgedicht (nr. 48.155):

Dode vriend

Lange tijd hield jij een spiegel
voor mijn ratio, die zich beperkte
tot mijn binnenste, ik fleurde op

verwijderde mezelf uit jouw boek
mijn verleden, en jouw bladzijde
totdat de leesvijver bevroren was

en nu je dood bent
werpt een schaduw zich
over de alfabetische rivier

die meandert
over alle bladzijden
van het onzichtbare levensboek
dat met jouw dodenadem is geschreven.