zilt op de wonden

met ferme pas richting het water
een deuk in mijn gedachte
en weet de pijn komt altijd later
met de tijd om te verzachten

tussen het deinen van het gras
laat ik verdriet mijn bodem zien
ik weet heel goed wat is en wat was
wat zeker is en niet misschien

tegen de zilte wind loop ik aan
het ritme van achterlaten
ik voel mijn wang strelen door een traan
opgetild door de wind om daar te laten

ritselend bladerdek stadion van geluid
oranje gloed op schapenvacht neer
rijen bloesem van het fruit
en weet het is zo en zo veel meer

tranen zee

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 195