Vergeeld.

Jouw lichaam, je gestalte
in die vergeelde kamer
met kringen tot randen van bruin
aan de muren,
overlopende asbakken zo ver als ik kon zien

mijn netvlies is voor eeuwig
met alles wat van jou was
en door jou was
en bij je hoorde beprint

Nooit zal ik
dit en dat
en hét en jou vergeten

Aan de vergeelde
en half tot rood getrokken foto
in mijn kast
kan niemand zien hoe of het was

behalve ik

Maar de minnestrelen,
de kussen, zelfs nog vlak
voor jouw vagevuur
dat wegens je ziekte
onverbiddelijk vroeg om jou,
om jouw geest en je postuur

nee, die zal ik nooit vergeten

Je lichaam kon dan wel niet meer
maar ik niet zonder jou

Wat een vergeelde foto,
de randen reeds gekruld
ons laat weten.

Schrijver: Peterdw., 20 september 2013

peterdw-hotmail.com

Verlies

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 168