Herfstblad

Ver boven
in de kale boom
hang jij
het laatst,
dor blad,
heb je geen haast,
maar overzie je lege grauwe akkers.

Zo troon je vroom
hoe kouwe wind je striemt,
jouw leven trillend breken zal,
je neerhalen,
de regen je taaie huid doorweken zal.
Je j’ over donk’re aarde erbarmen
en haar warmen zal.

Zo eenzaam,
hoog daar,
sterk tot ’t bitt’re eind,
door niets of niemand
wil je worden ondermijnd
dan door de wandel van de wind
en j’ op haar vleugels
laten zweven
naar verre vlakten,
heuvels …......

Laat mij zo zijn als jij,
die niemand vindt,
maar die verlost
voor nieuw leven
voedsel wordt.

natuur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 101