Netgedichten

netgedicht (nr. 49.947):

gebroken tijd

ik praat
jij zwijgt in liefde

het verleden bloeit
als duizendschoon

je mond was rood
je verwelkomde mij
het was het enige dat telde

ik sta op
uit mijn gedachten
en veeg de bladeren van je stoel

er was niemand gelijk aan jou

fluister nog een keer, mijn lief
uit gratie van de dood

Zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=OBOgmMrmbeY

Schrijver: kerima ellouise, 14 november 2013

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

gebroken tijd

4.5 met 8 stemmen

329

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Gerhard Burgers, 11 jaar geleden

de sfeer en de weemoed voel ik heel sterk in dit gedicht, een onbestemd verlangen naar

Annejan Kuperus, 11 jaar geleden

Een prachtig gedicht, jouw 'gebroken tijd'; de weerklank van wat wij niet willen horen, galmt nog heel lang na...

Hilly Nicolay, 12 jaar geleden

"Er was niemand gelijk aan jou", het raakt me.

hans_, 12 jaar geleden

Zo wandel je vaak in de tuin van de liefde
en telkens voorbij de duizendschoon
ontmoeten jullie elkaar.
Benijdenswaardig mooi Kerima.

Hanny van Alphen, 12 jaar geleden

ik sta op
uit mijn gedachten
en veeg de bladeren van je stoel....het beeld dat dit stukje poëzie oproept is ronduit prachtig.

Pama, 12 jaar geleden

"Ik wacht op een zonnig uur dat jij je naast me vlijdt, want er bestaat geen verlies van tijd". Boeiende gedachte Kerima.

landwiet, 12 jaar geleden

duizendmooi, je stille woorden.

Alexander Peters, 12 jaar geleden

Geweldig! Treft je in je hart als een dolksteek.

Geef je reactie op deze inzending: