Netgedichten

netgedicht (nr. 50.020):

Najaar Normandië

Basalt boven de troosteloze zee,
die mompelt achter haar nevel.

De grijze koeienlijven drijven
zonder poten boven de rivier.

De geur van vis, die tussen vangst
en slacht hier gebleven is.

De boten hangen op hoge poten,
gevangen in de haven van laagtij.

Het cirkelen van schreeuwende
meeuwen, die elkaar verjagen.

Hij zet zijn kraag op tegen
dit grauw, dit weidse vage.

Dat schilders toen hier ooit
een schitterend gat in zagen.