Netgedichten

netgedicht (nr. 50.833):

Het astronomische dispuut

De radio naast jouw ziektebed
laat droeve Christelijke liederen horen

ik voel de leegte waarmee je mij
alleen laat in het verleden
aan de muur hangt het bierviltje
waarop je ooit mijn telefoonnummer schrijft

ik geef je een oude tekening
een boerin met in haar hand een hark
bij een sloot met een waterlelie

jij bent misschien mijn zonnestelsel
mijn hart, een oerbron van liefde
daar waar de rivier zijn stroomgebied volgt
bedenk ik mijzelf een zwembad

we luisteren naar rollende stenen
bewegen als eieren in de melkweg
ik weet niet wie de eerste is
we zijn nu samen op de vlucht
onder een sterrenhemel in duisterloop

je schenkt mij
een schuimende theorie
over insecten
het eten van de toekomst

sterk geconcentreerd water
in een half gevuld glas
er is niet veel nodig
in mijn ratio
om mij dronken te maken

ik drink met Grieken, naakt
en in het midden van de kamer
valt het nachtlicht door het raam
we dansen als sterren rond hemelse lijven
ik blijf bij dit inzicht, jij bent als de maan

de radio naast jouw ziektebed
geeft een overzicht van alle zonden
we gaan naar bed met onze naaktheid
zonder het licht blijvend te doven

ik bereik met mijn voeten jouw laatste oever.