inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 50.897):

Het Verdriet van Hama en Homs

Hun vingers gingen vingervlug
door bakkersbroden die zij kneedden
Stookten kleine stukjes houtskool
shisha's appels uit de soeks
Hun haren glommen, ach zo mooi
door soenna's messen fijn gesneden
En zij lazen voor het theehuis
uit het theeblad van hun leven

Zag ze gaan ooit, dadeldragers,
broodverkopers nog van toen
Langs blauwgepuide smalle straten
tempelpoorten, oude stegen
Hoe zij speelden met elkaar
als aan het tandwiel van het leven
Zoals waterraden statig
voor de hamam zouden doen

En aan de maan die half was
lazen zij verzen aan elkaar
Voor alle monden, ogen, handen
die de steden samen smeedden

Maar de maan huilt bloedrivieren nu
in stromen vermiljoen
Waar eens piasters van geluk
die zij er strooiden eeuwig dreven
onder oude stenen bruggen
valt geen liefde meer te lezen
Wat is toch met hen gebeurd, mijn God ?
Wat valt er aan te doen ?

Voor alle kinderen van Hama
die hun brood zien op rantsoen
Voor alle kinderen van Homs
die soms nog buiten willen spelen
In Orontes valt geen regen meer
maar bloed op blauwe tegels
Op het schaakbord in het park
is geen koning heel gebleven

En aan de maan die half was
lazen zij verzen aan elkaar
Voor alle monden, ogen, handen
die in steden steeds verdwenen

... Meer dan 100.000 doden en 2 miljoen vluchtelingen als gevolg van de burgeroorlog in Syrië. Uit een rapport van de VN blijkt dat kinderen massaal worden gemarteld, seksueel misbruikt of worden ingezet bij gevechten.
Een land waar ik bijzonder aardige mensen ooit heb ontmoet en waarvan ik mij weleens afvraag hoe hun lot nu is vergaan... ...


Zie ook: http://www.stromangedichten.blogspot.com

Schrijver: Jan Haak, 4 februari 2014


Geplaatst in de categorie: oorlog

3.9 met 19 stemmen aantal keer bekeken 1.745

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Yonina, 11 jaar geleden
heel mooi en poëtisch verwoord Jan. Is gedicht vol actualiteit en van belang om ook te worden gelezen!
Mara, 11 jaar geleden
Aangrijpend. Heb geen woorden.
Springmuis, 11 jaar geleden
Een poëtisch protest tegen een oorlog waar de kinderen weer de dupe van worden en hun een zorgloos leven wordt ontzegd. Wat mensen samen gesmeed hebben in vredestijd verdwijnt door groepen die niets om de mensheid geven. Jan je hebt het prachtig verwoord!
Hilly Nicolay, 11 jaar geleden
Hoe zeer wensen we dat de kinderen weer kunnen spelen,
luisteren naar verzen in het licht van de zon. Vrede voor heel het volk. Rakend Jan.
Adeleyd, 11 jaar geleden
Integer gedicht over een afschuwelijke realiteit.
Hanny van Alphen, 11 jaar geleden
Raak en bijzonder kundig geschreven, dit gedicht over de verschrikkingen van een oorlog waarvan het eind nog niet in zicht is.
kerima ellouise, 11 jaar geleden
...hoe een volk wordt neergeschoten...zomer nooit meer zichtbaar zal zijn...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)