Tortelduif

Vandaag stond bij mijn schuur
een duif, zo stil.
En ik die er naar tuurde,
de bolle regendruppels op
zijn veren.
Vaag voorgevoel bekroop me om te keren.

Maar, 'k moest mijn fiets vlug pakken,
en door mijn knieën zakken
en voelen aan dat mooie torteldier,
hoe het daar koud en dood,
rechtop nog stond om mij iets te vertellen
hier.


'k Ben weggefietst en dacht na.
En hoopte dat 't niet waar zou zijn,
dat 't er niet meer zou zijn.
Maar na twee uur stond het er nog.
'k Heb mijn camera gepakt
en fotootjes gemaakt.
En bij de buurman aangebeld,
die juist met toestel in de hand,
van iets macroos wilde maken.

Er kwamen nog wat buren kijken
naar hoe hij gewoon maar stond.
Een mooie dood, zeiden ze.
Ik heb hem opgepakt
nog steeds rechtop in beide handen.

In de zijtuin ligt hij nu,
bij de berkenstomp
met een pak nat blad bedekt
en een tak lavendel,
door een kind geplukt.

emoties

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 167