Netgedichten

netgedicht (nr. 51.297):

Het haventje van Oud Beyerland

Het bestaat nog in Nederland,
meeuwen die krijsen om wat is,
impressies vol blijvende indrukken
een vlag wordt gehesen, de wereld lonkt..

Het water dat een toevlucht neemt,
bevangen lijkt door eigen spiegelbeelden,
blinkt terwijl het voorbij stroomt,
dan plots voor even weer verdwenen
naar buitengaats haar eigen horizon..

Verslingerd aan de oude rivier
bij een keerpunt net buiten deze haven
raakt men vanzelf verder terug..

op een bankje langs de kade
bij het tikken van de touwen aan de masten,
ademt de tijd als vanouds door,

het bestaat nog..
een Hollands uurtje.