Netgedichten

netgedicht (nr. 51.667):

Chemisch verlangen

Chemisch verlangen.

een pulserend strand
in een neon verlichte hemel

maan en golven slijpen
verborgen gedachten

door de nacht geroken
verlaten wij opnieuw

deze warme progressie onder de sterren

chaos ritme en muziek
penetreren overal om ons heen

fragmenten verdelen
als vuurwerk

de film achter gesloten ogen

langzaam dwalen we af
naar dit bezinksel van dromen

deze nieuwe realiteit
ontwaakt ons
als zachte gekke kinderen

de ochtend vangt ons masker van kleuren