inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 51.669):

Dementie

Dementie

Ik draai me even weg,
van dat moe en bleek gelaat.
En luister heel geduldig,
als je zacht tegen me praat.

Je blijft maar zoeken op die zolder.
Je blik lijkt soms verdoofd.
Trots zing je oude liedjes,
die bleven zitten in je hoofd.

Als een oude grammofoon,
blijf je hangen keer op keer.
En als je weer iets is ontvallen,
sterf je steeds een beetje meer.

Er komt beslist een dag,
dan zijn de boekenkasten leeg.
Is alles toch vergeten,
waar je ooit voor hebt geleefd.

Het is niet erg,
dat je nu en dan eens faalt.
Ik zal de gids zijn van het gebied,
waarin jij telkens weer verdwaalt.

Schrijver: Betty Veerman, 27 april 2014


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 332

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Robert Doek
Datum:
24 januari 2015
mooi geschreven.
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
29 april 2014
Dat er dan een gids is Betty, zo belangrijk. Heel goed verwoord, herkenbaar.
Naam:
geeraardt
Datum:
27 april 2014
Herkenbaar, als een boek waaruit steeds meer bladzijden verdwijnen of vervagen, hoofdstukken soms verwisseld worden.
Gids zijn is dan zwaar, maar elk vonkje vreugde of herkenning is een beloning...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)