Netgedichten

netgedicht (nr. 51.964):

Natuur verandert in cultuur

De muzen stonden aan zijn kant,
van Messiaen, melodieënmaker en muzikant.
Hij werd geraakt door vogelzang.
Of merel, mus of nachtegaal,
niets was hem te nonchalant.

Hun zingen zuivert jou, zoals bloesem het landschap;
riante bloemkes die uitreiken naar het blauw,
in uitbundig juichend wit en blanco.
We laten alles los in een welgemeende zucht.

De ornitholoog 'aller Orte dieser Welt'
maakt van het vogelconcert
een exotische metamorfose
in tingelende en klingelende piano-vonken
met de echo's van een vreemde planeet
die ingekerfd blijven in je hart.

Wat zingen zij, wat zeggen zij,
die vogels zo vrolijk in hun koninkrijk?
Zij lijken de dieptes te begrijpen van de Veda's
en voor ons onbestemde verten te prijzen.
Of dromen zij van Andromeda
die onze melkweg wil omhelzen?

Ja, zij vertolken hoger-dimensionele taal in klank,
ons aards bewustzijn loopt hierbij nog mank.