Netgedichten

netgedicht (nr. 51.979):

naamloos

ik kan niet wennen
aan poëten met een liefdesgedicht
in hun hand

het zachte geluid aan het slot
dat je haast niet kan horen

alsof ze het verhaal maar één keer
vertellen kunnen

en enkele minuten later beweren
dat ze niet van liefde houden

weet je wel
zo'n zwarte dag waar de ware toedracht
verborgen blijft in een monoloogvers

en waar ik, op een lege binnenplaats, achterblijf
dodelijk en schaars gebloemd