Netgedichten

netgedicht (nr. 52.198):

Komt zomaar langs

Mijn grote liefde mag ik niet
aanraken, komt zomaar langs
waar de zon een vrij spel speelt
met blije vogels en konijnen
op een uitgestrekt lachend grasveld

mijn grote liefde krijg ik niet
zo ver is het park, dichtbij
hier vandaan
in de lucht
waar muggen zoemen

mijn grote liefde is de blauwe lucht
die boven het grasland hangt
in momenten van herkenning
blijf ik bij haar
krijgt ze al mijn knuffels
en lieven we de liefde
als vers gemaaid gras

waar vattende wolken
tussen dromen dwalen
steeds dichter in mijn dagboek
slaapt
en droomt
en waant
zij zich
een wandeling voor ons geheugen
herinnering aan een verlegen zon
als souvenir
mijn blauwe lucht
mijn diepe zucht
haar liefdesvrucht

mijn grote liefde mag ik niet
aanraken, komt zomaar langs.