Perigeum

ik ontschuw mezelf, leg me neer
schil voor schil
strooisellaag voor heuvelschaam

ik strijk de plooien glad, knik de
wervels van ruggengraat
korenmaat en schaduw in het gelid

ik dompel in kalmte, aan de lijzijde
van luwte, met een streling
van tong over bovenlip

ik keer de kring van eb en vloed
ben het meest nabij,
bij de huid van mijn planeet

afwerpen kern rust

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 113