Netgedichten

netgedicht (nr. 53.220):

schitterende herfst

In de filtering
van zomerlicht
heeft de herfst
haar bestaan gegeven.
De hemel is ver
de lucht nog zacht.
Maar de horizon
weeft met stilte-akkoorden
een web,
om te vangen
een ieder
die bidt,
danst of vecht.

Donder vanuit de hemel
weerkaatst op luchtkastelen.
Tranen van de kleine mensen
vallen nog,

nog een paar seconden,
nog een jaar,
nog wat eeuwen!
Dooft het vuur nooit uit?

Rimpelloos
doorschijnend
is de hemel bloeiend.
De storm zwijgt stil
en lost op in niets.
Ademloze woorden
in de morgen
weven
een schitterend web.
Om te vangen
een ieder
die bidt,
danst of vecht!