Netgedichten

netgedicht (nr. 53.915):

niemand maakt zichzelf alleen

haast iedere dag
kom je even langs

je strijkt met je hand
over mijn haren en breekt het bijeengebonden
beeld van wolken open

kom, zeg je, laten we de zon bestormen
niets is mooier

heel even glijden we in elkaar

je bent te vroeg, antwoord ik

ik wil nog over de nacht vertellen
over voeten die lopen moeten, zoeken naar
wat in donkere ogen valt

het is als een gesprek
dat rond mijn vingers wordt gelegd

zwaarder
dan de stilte van de maan

opnieuw strijk je met je hand
over mijn haren

het gaat dieper dan aanraken

... voor gesproken versie, zie link ...

Zie ook: https://www.youtube.com/w...v=jUHrqLWLrmc&feature=youtu.be

Schrijver: kerima ellouise, 17 december 2014

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

niemand maakt zichze

4.4 met 7 stemmen

359

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 10 jaar geleden

Het is vroeg, de maan is net verdwenen.
Dan komt de zon, de hand die woorden legt in warmte.
Een gedicht dat schittert,prachtig!

Guy Aarts, 10 jaar geleden

Met de vrees om droommomenten te verstoren: dit gaat dieper dan aanraken.

geeraardt, 10 jaar geleden

Prachtig, je voelt met de woorden mee.

hans_, 10 jaar geleden

Wat mijn hart vermag te lezen reikt verder dan het heelal en raakt mij als een flits, een bliksemflits.
Prachtig aanrakend gedicht Kerima.

Ralameimaar, 10 jaar geleden

Zeer diepzinnig, fijn dat we steeds zo (subtiel) geraakt worden om woorden te zoeken, resp. aangereikt krijgen die te delen, dankjewel

Victor Cobrasco, 10 jaar geleden

Uw gedichten zijn van grote kwaliteit. Als het stormt of de wind is gaan liggen, blijft uw stem van liefde spreken. Heb uw voordracht ook via YouTube geluisterd.

ww, 10 jaar geleden

haast iedere dag mag je langskomen, met zulke schrijfgebaren.

Egbert Jan van der Scheer, 10 jaar geleden

Mooie gevoelvol geschreven.

Geef je reactie op deze inzending: