Netgedichten

netgedicht (nr. 54.419):

Levenssymfonie.

Soms lijkt het dagelijks leven op
een onvolmaakte symfonie.

Zo’n muzikaal mismaakte -
asociale - compositie.

Partituren met afgunst, oorlogen,
vrede en ruzie.

Teksten die elkander zelfs niet
kunnen verdragen.

Zo’n valse gedwongen liefde die
we ooit met elkaar begrootten.

Doch; waarmee we uiteindelijk vaak
ons aller leven verkloten.

Zie ook: http://blog.seniorennet.nl/leonardo_1

Schrijver: Leonardo, 31 januari 2015

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: moraal

levenssymfonie

verkloten

verdragen

3.9 met 7 stemmen

917

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Alexander Peters, 10 jaar geleden

Goed en duidelijk neer gezet.

Fari Sohi, 10 jaar geleden

Een mooi gedicht dat veel waarheden blootstelt. Je hebt gelijk, wij dienen ongedwongen te lieven, zonder de verwachting dat onze daden als liefde beschouwd worden.

Adeleyd, 10 jaar geleden

Op het vlak van liefde en verdraagzaamheid zijn we nog niet ver gevorderd, daarin heb je volkomen gelijk!

Inte feelders, 10 jaar geleden

Zeker Leo, het kan zo anders. Je onvrede duidelijk verwoord, mooi!

kerima ellouise, 10 jaar geleden

De mens is onvolmaakt....en we spelen de ene valse noot na de andere...Goed neergezet!

Geef je reactie op deze inzending: