Netgedichten

netgedicht (nr. 55.115):

Aan de andere kant van de muur

Voor wat gebeurt aan weerszijden heeft de muur geen oog,
blind is zijn verankering sprakeloos zijn staan
en zo scheidt hij droog ons beiden.

Jij, voorover leunend, schaaft je aan het ruwe oppervlak.
Ik tracht wat van dat bezeren op te vangen
maar de muur verstaat zijn vak.

De aarde begrijpt gelukkig meer van ons verlangen.
Aaneengesloten vacht van blad en geur draagt ze je gewelfde kuiten, dijen
en verleent je voeten veerkracht op te wippen uit je muilen.

Die sensuele 'klik' (die hoor ik!)
schept tussen voet en muil een ruimte
waar wel honderd mannenhanden tussen willen en dat wéét je.

Ik vraag me af of je lacht daar weggestopt achter je haar
of tot het uiterste geconcentreerd bezig bent je geurtje af te scheiden
van elfenbankjes gedrenkt in ochtenddauw om te reiken naar …

maar de muur is onbarmhartig;
links noch rechts houdt hij het midden tussen ons.
Zie, hoe wij elkander noodgedwongen moeten mijden.

Ik krab en schuur,
hoop op een zwakke plek aan één der zijden.
Als de steen niet wijken wil breekt hier dadelijk mijn verzet

open in een stroom die zich
over elke barrière in geur, woord en gebaar
naar jouw natte lippen tilt en dan … stil me maar