Netgedichten

netgedicht (nr. 56.017):

Rampen

Ik heb gehuild om de kinderen in het toenmalig Saigon
ik betreurde de doden van de Bijlmerramp
ik word droevig door de mensen die van huis en haard verdreven zijn
en nergens een thuisland kunnen vinden

er zijn genoeg rampen te betreuren
genoeg ellende om over te zeuren
daarom kruip ik dicht bij jou
dan voel ik noch honger noch kou

en kan ons niets meer gebeuren.

... Met dank aan Tanya. ...

Zie ook: http://www.literairdichter.nl

Schrijver: Alexander Peters, 22 juni 2015

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: liefde

Rampen

Liefde

3.0 met 7 stemmen

115

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Inte feelders
Datum:: 23 juni 2015; Waar zouden we zijn zonder een veilige plek! Mooi weergegeven waar je hart zit Alexander!

Naam:: Egbert Jan van der Scheer
Datum:: 22 juni 2015; Inderdaad het helpt allemaal zo weinig als wij er over gaan treuren en zeuren Alexander.
En tóch... Wat blijft er over als we alléén aan onszelf denken?

Geef je reactie op deze inzending: