Netgedichten

netgedicht (nr. 56.390):

In nirwanablauw

heb mijn mozaïek gelegd
in de kleuren van het leven
nog zit ik met een handvol glas
waaruit liefde en verlangen lacht

nog eenmaal het ultieme rood
als ster die oplicht aan het firmament
zijn staart uiteenspattend
in het mooiste buitenaards pigment

oprijzend uit het prille groen
dat seizoenenslang als
donker loof in warme zomers
koelte brengt en rust belooft

de laatste stukjes worden al
geslepen en gebrand voor mijn
komend avontuur in nirwanablauw
eeuwig leven na het laatste uur