Netgedichten

netgedicht (nr. 57.116):

Aan het pad...paddestoelen

Mijn woede
wilde ik
koelen

Temmen
mijn boosheid
....kwaad zijn

Ik trok
het bos in
liep 'n pad af

Het rook
naar regen
naar den,spar

Wat kon ik
star
en onverzettelijk zijn

Was het wijs
voet bij stuk
te houden?

De lijn
vast houden
door glazen gaan?

Adem halen
rustig adem
......halen

Was dit
-nu-
mijn leven,mijn bestaan?

Ik volgde
de kronkels
van het zanderig pad

Knielde plots
neer
bij 'n groep paddestoelen

Moeder Aarde gaf
haar geheimen
....prijs.