Netgedichten

netgedicht (nr. 57.651):

hypomaan

ik zie mezelf in het spreken van de wind
mijn ondertoon is zilt en grijs
’t maakt niet uit wat een ander van me vindt
‘k voel me thuis met mezelf als vrind

ik merk dat ik niet ben
en ‘k vraag me af of ik ooit iemand heb gekend
mezelf ter vondeling leg in de avond
die me kwelt en zo benauwt

ik ben het gezicht van velen, doch
mijn ogen zijn een paar ‘k zou om liefde
willen smeken, o mijn god
wat mis ik haar