Netgedichten

netgedicht (nr. 57.985):

in de hoek

vaak woon ik in mijn hoofd
dagenlang
in een enkele kamer

er zijn vogels
en kinderen die overal lopen moeten
dansen op wenkbrauwen
van het tjilpend gras

jazeker, ook vlinders
want vlinders zijn tijd

er zijn monologen en dialogen
eenzaamheid als speelbal van schaduw en echo's

in de linkerhoek naast het tafeltje
staat een spiegel

ik spring erin om mezelf te verstaan

mijn moeder schudt met haar hoofd
ze blijft vragen wie ik ben

ik heb mijn hand in die van haar gelegd

maar misschien moet ik verhuizen
om de dingen goed te kunnen zien

Schrijver: kerima ellouise, 1 december 2015

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

in de hoek

4.1 met 10 stemmen

296

Er zijn 10 reacties op deze inzending:

Guy Aarts, 10 jaar geleden

Vanuit de hoek en de enkele kamer in je hoofd een beschouwende zoektocht naar jezelf. Soms is loslaten de redding? Je tekening is eveneens een aangrijpend gedicht.

Annejan Kuperus, 10 jaar geleden

De dichter wier woorden bekoren, met een 'volzinnen'-aantrekkingskracht...!

Marije Hendrikx, 10 jaar geleden

soms moet je wegvlinderen en even loslaten wat je vast wil houden. Alweer zo heel mooi onder woorden gebracht.

Hilly Nicolay, 10 jaar geleden

Vlinders, er zijn vlinders, vele vleugels die dragen... die het eenzame van ons dragen (zo las ik het) Prachtig wederom Kerima.

Dianah, 10 jaar geleden

Een bijzonder gedicht Kerima. Ik lees er veel in maar vooral de eenzaamheid raakt..mooi!

Leonardo, 10 jaar geleden

Ach, wat een heerlijk gedicht. Van genoten!

hans_, 10 jaar geleden

Dag Kerima,
Je schilderde een paradijselijke omgeving
in gesprek met jezelf. Dromerig mooi.

wieten, 10 jaar geleden

het zelfbeschrijf ener vlinder. steeds hol je achter de vleugelslagjes aan. maar je blijft de beelden volgen.

Marije Geerts, 10 jaar geleden

Mooi gedicht Kerima! Ik heb het een paar keer gelezen :)

geeraardt , 10 jaar geleden

Eenzaamheid bijzonder beeldrijk verwoord.

Geef je reactie op deze inzending: